Aanvankelijk heeft Marjan als beeldend kunstenaar zich gespecialiseerd in het schilderen met acrylverf. Daarin heeft zij verschillende onderwerpen onderzocht. Series Unheimisch, Wijk Noord en Vergankelijkheid zijn daar voorbeelden van. Nu (2017) creëert Marjan schurende fantasiefiguren en fantasiewerelden met verschillende media. Zij maakt tekeningen, collages met mixed media en stop- motion filmpjes, maar tussendoor schildert Marjan ook met acrylverf. In al haar werk zitten meerdere lagen, een technisch mooie tekening heeft vaak een twist. Het is nooit zomaar een mooi plaatje maar het roept altijd vragen op. Het werk heeft vaak een indringend karakter, een schurende onderlaag met een onbestemde en wat naargeestige sfeer.

2020 Onderzoek naar fantasiefiguren en -werelden

2019 Onderzoek naar fantasiefiguren en -werelden

1 juni-16 nov 2019  Buitenexpositie 30 kunstenaars Bergarde Galleries Heerjansdam www.bergarde.com

Mirror Me I, II en III, Kijkdozen geïnspireerd op Playground of my mind van Julia Jacquette

Een samenwerkingsproject Jan Willem van Breugel en Marjan van Breugel 

2019 Plastic soep

2017-2018 Onderzoek naar fantasiefiguren en -werelden

 

2016-2017 Onderzoek naar fantasiefiguren en -werelden

In onder meer haar (2D en 3D) tekeningen, collages en animatiefilmpjes onderzoekt Marjan haar mogelijkheden om fantasiefiguren en –werelden te maken. Ook haar fascinaties voor licht, donker en schaduw komen terug in dit werk.

 

2015-2016 Onderzoek naar Vergankelijkheid

Marjan onderzoekt als schilderend het thema ‘Vergankelijkheid.’ Door rampen, oorlogen wordt de kwetsbaarheid van onze leefomgeving in al zijn facetten zichtbaar. Maar ook in de natuur stort uiteindelijk alles ineen. De grote schilderijen van de inktzwammen laat zien dat aftakeling ook schoonheid in zich heeft.

 

2014 -2015 Serie Wijk Noord en binnen interieurs

Wijk Noord is een serie van 24 schilderijen van 40 x 30 cm van acryl op doek. Het is een regsitratie van woonkamers in het donker in Wijk Noord, de wijk waar de kunstenaar woont. Zij gaat ’s avonds op pad om te observeren. Het is wintertijd, in de huizen branden de lampen branden. Er zijn geen mensen op straat te zien. Automatisch valt je blik in de woonkamers van de huizen waar je langs loopt. Wie woont daar? Waar zijn de bewoners? Wat zegt het interieur of de gesloten gordijnen over de bewoner? Er zijn alleen vragen maar geen antwoorden.

In het onderzoek naar ‘interieurs’ onderzoekt Marjan het perspectief en composities met geometrische lijnen. Ook zijn het geen gezellige interieurs maar is er altijd iets van somberheid en verval te zien.

 

2013 Serie Unheimisch

Op de schilderijen is het donker, de situaties zijn verlaten. Je ziet vaak grote gebouwen waar licht op valt of uit vandaan komt. Het werk toont vaak plaatsen waar je niet voor je plezier naar toe gaat. Je waant je op bedrijfsterreinen waar het werk gedaan is, lang na sluitingstijd. Je vraagt je af wat er te gebeuren staat of gebeurd is. Er is spanning voelbaar. Wat moet iemand hier midden in de nacht?

Op de schilderijen is het donker, de situaties zijn verlaten. Je ziet vaak grote gebouwen waar licht op valt of uit vandaan komt. Het werk toont vaak plaatsen waar je niet voor je plezier naar toe gaat. Je waant je op bedrijfsterreinen waar het werk gedaan is, lang na sluitingstijd. Je vraagt je af wat er te gebeuren staat of gebeurd is. Er is spanning voelbaar. Wat moet iemand hier midden in de nacht?

Andere werken laten verlaten plekken in een park of bijvoorbeeld een bushokje langs de snelweg zien. Ook hier spelen licht en donker een belangrijke rol. Soms schijnen koplampen van auto’s in je gezicht. De weerspiegeling op de straat lijkt een plas van licht. Er zijn vaak schaduwpatronen op de grond te zien of een lamp schijnt ergens tussendoor. Het licht-donkercontrast is vrij groot.

De schilderijen zijn gemaakt met acrylverf op papier of doek. Af en toe is er wat kleur gebruikt, wat vaal groen, geel of blauwige tinten. Verder is er veel zwart, wit en grijs gebruikt. Soms is er wat structuur doordat er zand door de verf gemengd is. Het formaat van het schilderij is groot.

Uitgangspunt voor het werk zijn zelfgemaakte foto’s van situaties waar ’s nachts niemand te zien is. Het zijn plekken uit de directe leefomgeving. Het is er koud en nat. Het lijkt vaak herfst of winter. Het werk heeft een afstandelijke en zakelijke uitstraling. Dit wordt versterkt door een kloppend perspectief, recht strakke lijnen en geometrische strakke vormen. Door de nuance in het licht donker contrast, het gebruik van de verf die zowel in losse streken als strak en dekkend is opgebracht en het spaarzame kleurgebruik, wordt de naargeestige sfeer nog meer versterkt. Je gaat niet voor je plezier naar deze plaatsen toe. Eigenlijk heb je er helemaal niets te zoeken. Je weet niet wie je er tegen zal komen of wat je voor akeligs achter een hek of gebouw zal vinden.

Wie is daar, die deze plek observeert vanuit de het donker? Wat zoekt de waarnemer daar waar het kaal en troosteloos is? Moet het gevaar gekend worden, de eenzaamheid getoond worden of wil de schilder desinteresse en verwaarlozing aan ons laten zien? De toeschouwer mag het zeggen.

van 2008 tot 2013 heeft Marjan geëxperimenteerd met allerlei technieken en onderwerpen.

Tot 2008 maakte Marjan tekeningen en olieverfschilderijen. Zij schilderde op groot formaat hoofdzakelijk kleurige geabstraheerde portretten en figuren. Vervolgens heeft zij schilderijen over water en zee in olieverf en acryl gemaakt.